Wiosna, wiosna achże ty… czas kiedy wszystko się budzi za oknem, planów na cieplejsze i dłuższe dni, a przede wszystkim okres wzmożonych porządków. Pierwsze budzi słoneczną radość koło podrobu, bo wszak po długiej, szarej przerwie pełnej „żywych” składników sprowadzanych z cieplejszych stron będzie można za dosłownie parę chwil wreszcie zaopatrzyć się w świeże warzywa z rodzimego ogródka. Ostatnie z kolei budzi lekkie przerażenie i kłębiącą się myśl – gdzie ja pomieszczę te wszystkie robione przetwory i kiszonki.

Chłodnik z szczawiu

Dlaczego chłodnik? Bo lubię… i może trochę dlatego by zaczarować rzeczywistość w oczekiwaniu na cieplejsze dni. Poza tym nie ma nic prostszego i szybszego w przygotowaniu. Do tego jest to na tyle lekkie, że może posłużyć jako „przedobiadek” jeśli ma się bardziej pracowity dzień i w głowie przetacza się wizja siedzenia do zmroku. A dni przecież są coraz dłuższe.

Inny prozaiczny powód, dla którego przytaczam dzisiaj ten przepis, jest taki, iż… za momencik, na krótką chwilę pojawi się on wraz z innymi nowalijkami na warzywnych bazarach i dobrze zawczasu pomyśleć o zrobieniu niewielkich zapasów tej roślinki na zaś. Chociażby w postaci kiszonej – recepturę znajdziecie w tym wpisie, lub konserwowej. Jeśli zapewnimy odrobinę chłodu i ciemni, to kiszonka spokojnie wytrzyma pół roku w takim środowisku.

W tym miejscu warto nadmienić o błędzie, który popełniłem podczas kiszenia, i o którym wspomniałem w przytoczonym powyżej wpisie. Niestety zapędziłem się i użyłem mieszkanki przypraw, którą zazwyczaj stosuję. Niefortunne okazało się użycie gorczycy żółtej, która pałętała się później między liśćmi szczawiu, przez co chwilę zajęło odizolowanie jej z mięciutkich, ukiszonych liści.