Być może nadrzędnym celem jaki sobie podświadomie narzuciłem przy gotowaniu relaksacyjnym była zabawa kolorem.
Bo pierwsze co do nas dociera to zapach…. wróć, obraz – przynajmniej w przypadku doświadczania zmysłowości kuchni drogą elektroniczna lub papierowa.

Niestety nie jestem w stanie zapewnić Wam zapachu, przynajmniej nie przy wykorzystaniu tego medium jakim jest blog. Chociaż może to i lepiej. Zalanie klawiatury bywa niebezpieczne dla urządzeń. Tak przynajmniej słyszałem.

I obraz łatwiej utrwalić. Udokumentować poszczególne etapy. Tym samym stworzyć bodziec, który pobudzi wyobraźnię. A zapach – działa bezpośrednio. Czasami przyciągnie, czasami odrzuci. Chociaż jeszcze nie przytrafiła mi się taka sytuacja.

Poza tym – rozejrzyjmy się… ileż mamy kolorów dookoła. Wynikowa fizycznego odbicia światła od powierzchni otaczających składników, mięs porcjowanych, stworów wodnych i lądowych, warzyw i owoców. Aż samo się prosi by łączyć to w kolorowe zestawienia, kusić fotografów i gotujących grafików. I muszę powiedzieć, że im bardziej zgłębiam ten świat, tym większy apetyt na kolory łapię. A tym samym na smaki, które zaskakują lub idealnie się komponują.

Co ciekawe, z poczynionych obserwacji wynika, że przetworzone odpowiednio składniki potraw w dalszym procesie lub podczas komponowania talerza nie potrzebują dodatkowych przypraw i upiększaczy smaku. Tylko i wyłącznie najprostsza, i skrócona do minimum obróbka.
Pełna harmonia. I taką harmonię, odpowiednie wyważenie smaków chciałbym dzisiaj przedstawić.

Kolor numer 1.

A skoro ponownie w tym roku pojawiły się różowe rzodkiewki w mojej spiżarni to koniecznie musiałem znaleźć dla nich kolorowe otoczenie. Zacznijmy jednak od początku. Jeśli nie dysponujemy ukiszonymi rzodkiewkami, to trzeba je po prostu zrobić. Ba, wręcz należy gdyż nie na ma co liczyć, iż znajdziecie je na pobliskim bazarze (lub rynku, jak to zwykło się mówić w moich stronach). Ewentualnie może Was poratować „kiszonkowy fascynat” taki jak ja : )

Jak pewne zauważyliście nie podałem w jakiej ilości przygotować solankę. Zwyczajowo i tak przygotowuję jej więcej, coś pomiędzy 4 – 6 litrów. Jak nie wykorzystam całości i tak się nie zmarnuje. Przyda się do kolejnych kiszonek. A co polecam do kiszenia – możecie przeczytać w jednym z pierwszych wpisów: Małosolny i skwaszony.

Skoro rzodkiewki leżą już wygodnie w słojach pora uzbroić się w odrobinę cierpliwości i grzecznie poczekać 3 – 5 dni by rozkoszować się wspaniałym kolorem i smakiem. Na pewno je pokochacie od pierwszego kęsa 🙂

Kolor numer 2 i reszta palety

Jeśli nie zjedliście ich wszystkich możecie przygotować pyszną i kolorową sałatkę z wykorzystaniem innych barwnych warzyw, którą serdecznie polecam.

Pozostaje teraz jedynie zgrabnie ułożyć wszystko na talerzu, przyozdobić odrobiną świeżych, barwnych ziół. Gwarantuję, że zadowolenie z tej propozycji dania. Zarówno Wasze jak u osób, z którymi się nim podzielicie.

Słowo wyjaśnienia należy się odnośnie użytej w przepisie musztardy pomarańczowej. Być może jakimś cudem udało się Wam takową wypatrzeć na sklepowych półkach lub malutkich bazarach, na których wystawiają się kulinarni rzemieślnicy. Mnie się to nie udało. Ale nie przeszkodziło mi to, abym taką musztardę wymyślił sobie i przygotował samodzielnie.

Przyznam się nawet, że od jakiegoś czasu część musztard używanych u mnie w kuchni przygotowuję samodzielnie, a smakiem przewyższają te sklepowe. Jeśli macie wolny kwadrans możecie również sami ją przygotować.

Prawda, że proste?
Jeśli już uda się Wam przygotować własnoręcznie ten pyszny dodatek nie omieszkajcie pochwalić się tym w komentarzach. Być może wpadł Wam do głowy inny sposób na musztardę z użyciem niebanalnych dodatków. Te równie chętnie poznam.

Smacznego!